"Aniołowi Kościoła w Efezie napisz: To mówi Ten, który trzyma siedem gwiazd w swojej prawej ręce, który chodzi pośród siedmiu złotych świeczników. (2) Znam twoje czyny, trud i twoją wytrwałość oraz to, że nie możesz znieść złych. Poddałeś próbie tych, którzy uważają się za apostołów, a nimi nie są i uznałeś ich za kłamców. (3) Jesteś wytrwały. Cierpiałeś z powodu mojego imienia" i nie osłabłeś..."
 |
|
W
czasach nowotestamentowego Kościoła, Efez był stolicą i najważniejszym miastem
prowincji Azji, z liczbą mieszkańców 250 tysięcy, plasował się na trzecim
miejscu pod względem zaludnienia, po Aleksandrii Egipskiej i Antiochii nad
Orontesem, wśród miast Wschodu.
W Efezie, jeszcze sprzed greckich wpływów, istniał kult bogini Wielkiej Matki, który Grecy połączyli z kultem Artemidy (Diany) Efeskiej „polimaste”, czyli o licznych piersiach. Artemizjon (Świątynię Artemidy) w Efezie, odbudowany[1] na miejscu zniszczonej pierwszej świętyni, uważano za jeden z siedmiu cudów świata, w okresie przedhistorycznym wznosił się on bezpośrednio nad brzegiem morza. Artemida była boginią przyrody i płodności. Nigdy nie wyszła za mąż i była czczona jako dziewica. Posąg Artemidy Efeskiej zdobiła na głowie korona w kształcie twierdzy (symbol opieki nad miastem). Podczas uroczystości ku czci Artemidy odbywały się procesje podczas których niesiono posąg z Artemizjonu.
[1] Świątynię Artemidy odbudowano w 334 r. przed
Chrystusem, na miejscu spalonej w 356 r. przed Chr. pierwszej świątyni.
|
