(1) A w niebie usłyszałem jakby potężny głos niezliczonego tłumu, który mówił: „Alleluja! Zbawienie, chwała i moc są u naszego Boga, (2) gdyż słuszne i sprawiedliwe są Jego wyroki. Bo ukarał wielką nierządnicę, która rozpustą zepsuła ziemię i pomścił krew swoich sług, którą przelała”. (3) Przemówili jeszcze po raz drugi: „Alleluja! Jej dym unosi się na wieki wieków”. (4) A dwudziestu czterech starszych razem z czterema istotami żywymi upadło na twarz. I oddali pokłon Bogu siedzącemu na tronie, mówiąc: „Amen! Alleluja!”. (5) Wówczas od tronu rozległ się głos, który powiedział: „Sławcie naszego Boga, wszyscy jego słudzy, wszyscy, którzy się Go boicie, mali i wielcy”. (6) Usłyszałem też jakby głos niezliczonego tłumu i jakby szum wielkich wód, i jakby huk potężnych gromów. Mówiły: „Alleluja! Zaczął królować Pan, nasz Bóg Wszechmocny. (7) Cieszmy się i radujmy, i oddajmy Mu chwałę. Bo nadeszły zaślubiny Baranka i Jego Oblubienica jest już gotowa. (8) Ubrano ją w lśniący, czysty bisior, a tym bisiorem są sprawiedliwe czyny świętych”. (9) Anioł powiedział do mnie: „Napisz: Szczęśliwi ci, którzy są zaproszeni na ucztę weselną Baranka”. I dodał: „To prawdziwe słowa Boga”.
