Cotygodniowe rozważanie tekstu Księgi Objawienia Jana już w najbliższą niedzielę. Zapraszamy!
Tradycja przekazuje, że około 700 r. przed Chrystusem Sardes było stolicą Lidii, a jej mitycznym władcą był Gyges, który ponoć miał wynaleźć pieniądze. Jednym z monarchów i ostatnim królem Lidii był Krezus[1] (561-546 r. przed Chr.), a skarby gromadzone przez niego w Sardes, pochodzące z kopalń złota i wymuszonych danin od miast greckich Azji Mniejszej, stały się przysłowiowe.
Więcej o historycznym Sardes i duchowym przesłaniu Listu do Kościoła w Sardach na niedzielnym spotkaniu Kościoła.
[1]
Krezus, Krojsos (gr. Κροῖσος, ur. ?, zm. 546 p.n.e. lub
później) – ostatni król Lidii, kraju na zachodzie Azji Mniejszej. Pochodził z
dynastii Mermnadów. Był synem Alyattesa. Objął tron około 560 roku p.n.e. Był
mecenasem poetów, uczonych i filozofów, których chętnie gościł na swoim dworze.
Podbił miasta greckie leżące
na zachodnim skraju Azji Mniejszej (Jonia), ale sam znalazł się pod wpływem ich
kultury. Na wschodzie rozszerzył terytorium Lidii do rzeki Halys (obecnie
Kizilirmak).
Żądny sławy, wszczął w 547
p.n.e. wojnę z królem Persji Cyrusem Wielkim. Pretekstem do jej wypowiedzenia
było trzymanie przez Cyrusa w niewoli Astyagesa – ostatniego króla Medów i
szwagra Krezusa. W celu przeciwstawienia się Cyrusowi szukał przymierza z
Babilonią i Egiptem, ale kraje te niezbyt paliły się do wojny z perskim władcą.
W dodatku po stronie Cyrusa opowiedziała się Cylicja, odcinając je od Lidii.
