(8) Aniołowi Kościoła w Smyrnie napisz: To mówi Pierwszy i Ostatni, który był martwy, a ożył. (9) Znam twój ucisk i ubóstwo, ale ty jesteś bogaty, i [znam] obelgę doznaną od tych, co samych siebie zowią Żydami, a nie są nimi, lecz synagogą szatana. (10) Przestań się lękać tego, co masz cierpieć. Oto diabeł ma niektórych z was wtrącić do więzienia, abyście zostali poddani próbie, i znosić będziecie ucisk przez dziesięć dni. Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci wieniec życia. (11) Kto ma uszy, niech usłyszy, co mówi Duch do Kościołów. Zwycięzcy śmierć druga na pewno nie wyrządzi szkody.
Smyrna (dzisiaj Izmir w
Turcji) oddała się pod zwierzchnictwo cesarstwa rzymskiego, jako pierwsze
miasto Azji Mniejszej w 195 r. przed Chrystusem, wtedy wzniesiono też świątynię
poświęconą bogini Romie[1].
Z czasem powstawały nowe świątynie: ku czci Augusta (29 r. przed Chr.),
Tyberiusza (26 r. po Chr.), cesarza Domicjana (84 r. po Chr.) i Hadriana (123
r. po Chr.). Smyrna była centralnym ośrodkiem kultu cesarza w całej prowincji
Azji.
Miasto położone jest na
zboczach góry Pagos na wybrzeżu Morza Egejskiego, nad zatoką u ujścia rzeki
Hermos. Zostało założone w 1450 r. przed Chrystusem. Nazywane było „koroną
(kwiatem) Azji”.
Więcej o starożytnej Smyrnie, a przed wszystkim rozważanie tekstu biblijnego na niedzielnym spotkaniu.
[1] Bogini Rzymu i tradycyjne uosobienie państwa
rzymskiego, najchętniej wyobrażana jako bóstwo wojownicze.
